-------------Bir rubaî de, ben garibandan...

Yoğ ise adem âlemde, derd/ ile eyleme giryân!
Sanma ki, her âdem kuştur, ikametgâhı âşiyan!
Nef-i bu, mütevatire, cihanda ol mûteberdir ;
Ol şair mürtegıbdır ki, ayıptır ol zât/a nisyân...

Güler TURAN (babidim)




NOT:
giryan: ağlayan
mütevatire: ağızdan ağıza yayılan
mürtegıb: rağbetlenen, istekli
nisyan: unutma, hatırdan çıkarma
muteber: geçerli
âşiyan: kuş yuvası


ŞİİRİN AÇILIMI:
*

Bir âdem yoksa, --kayıpsa--yoktur!..Artık O, senin değildir, bunu dert edip, ağlamamak gerekir..
Kuş değildir ki, âdemin yaşadığı yer, kuş değilse; kuş yuvası da, olamaz!..
(Burada, aradığını bulması için peşinden uçamadığı vurgulanmak istenmiştir..)

Nefî’ye gelince, o eşsiz bir şairdir, ismi ağızdan ağıza yayılmış, ünlü bir şair.. Halâ bilinir, tanınır, anılır.. Makbul bir şairdir, saygındır eserlerini bilmekteyiz...

Tüm rağbet, O ve o’nun gibi değerli, iz bırakmış şairleredir...Böylesi muhterem zat’ları unutmak, akıldan çıkarmak bize__bana _ yakışmaz.. Ben haddimi bilirim. Çabam, rubâilerimle bir yerlere gelmek ve anılmaktır..Hayyam gibi, Nefî gibi. Boy ölçüşmek ne haddime...
Ama, öyle, O’nlar gibi olmak isterim doğrusu...
Saygılarımla...