Teşekkür ederim Değerli Kardeşim.
Allah’ın Resulü Hz. Muhammed Mustafa Sav. der.

"VELEV TE-LEMUNE MA E-LEMU LADEHİKTUM KALİLEN VELA BEKEYTUM KESİRA."

Bildiklerimi bilseydiniz.
Az güler çok ağlardınız.
Sıcak döşekleri nefsinize haram eder, dağlara kaçardınız.

İnsan olmanın size yüklediği mesuliyeti idrak etseydiniz,
yaşamın zorlukları ve sonunda sizi bekleyenleri düşüne bilseydiniz,
bu gün gaflet içinde güldüklerinize belki fasılasız ağlayacaktınız.

Maalesef, niçin yaratıldığımızı düşünmüyor,
nasıl yaşayacağımız adına da bir fikir sahibi değiliz.

En basit davranışlarımızın bile bir anlam ve amacı olmasına rağmen;
gerçek manada bütün hayatımıza sonu itibariyle bir anlam yüklemiyor, bir amaca yönlendirmiyoruz.

Buna cehalet denmez.
Çünkü başımıza gelecekleri her gün başkalarının yaşadığını görüyor veya duyuyoruz.
Korktuğumuz, kaçtığımız sonun hiç ummadığımız bir yer, an ve zamanda gelip yakamızdan yakalayacağını biliyoruz AMMA tedbir almıyor, hilkatin sır ve sebebine CAHİL KALMAYI KURTULUŞ ZAN ETMENİN ALDANMIŞLIĞINDAN BİR TÜRLÜ kurtulamıyoruz.

Allah’a ve ahirete inanmadan bu hayat zorluklarına rağmen nasıl ve NEDEN yaşanır?
Allah’a ve ahirete inanıldığı halde bu gaflet ne ile izah edilebilir?

Akıl, fikir, mantık, ilim ve irade sahibi bir varlığın.
Bir ömür BAKTERİ GİBİ YAŞAMASINI!..
Aklım almıyor.
Mantığım kabul etmiyor.

Allah sonumuzu hayır etsin.