Düşlerim vardı benim
Umut gemisi gibi sularda dolaşan
Mavinin gözlerine beyaz kaş çizen düşlerim
Enkazı denizin dibinde yosun bağlayan
Bazen balık misali oltaya takılan
Mavi dünyası tutuklu
Yaşatmanın içinde
Can çekişen.



Bu yüzden,
Ölü balıkların içinde deniz kokuttum,
Batık gemilerin öyküsünü denizine yazdım.



Düşlediğim vardı benim
Beklenmedik bir an da karşıma çıkan
Sessiz bakışının soluğun da dallarıma bezden dilekler bağlayan
Sarardım acıları mevsimlerden makara gibi yüreğime
Canımı hüzünlere pay eder muhatabına yollardım
Çiçek açsa da rüzgara karşı yanlarım
Toprağa yaslanırdı gövdem
Ağlardım...



Bu yüzden,
Yeşilin içinden topladım kuruyanı
Kendi gücümle çevirdim karanlığı ışığı suya doğru.



Düşle dikçe,
Kaldığım yerden devam ettim
İyileşmek adına kendi kendime çok teselli
Al rengi çok sevdim ne kadar bağlasa da düşlerimi
Bitirmedim umutlarımı hak ettiğim yüzünde
Enlemi boylamına yürüdüm
İz ettim kainatı.



Bu yüzden
Hak edene yönüm yolum sözüm oldu
Ne güzel çözdün ana aşka batık yüreğimi
Yüzme bilmediğimi söylesem gülüyorsun.


Şimdi,
Her ne kadar
Besin değeri öldürücü
’T’ vitamini çeksem de ciğerlerime
Kirlenmiyor umutlarım düşlerimin denizin de.



Ki,
Zeytin dalından denize düşen
Çocuk düşlerimi en güzel senin gözlerin okudu,
Ne olursun bana, seni bir daha doğmaya cağım deme ana.



Hasan ÖZTÜRK ( Toprağımsın)