bir yerde bir kardelen ağlıyor
ve
onun hıçkırıklarıyla başlıyor şarkım…

bir ceset gibi soğuk
sırıtıyor
dokunuşlarıysa sürgün edilmiş bir yalnızlığınki kadar ağır

hala bir şeyler fısıldıyor
sessizliğim avazıma karışıyor…

kapa şimdi gözlerini
çünkü soyunacağım
soyunup tenimi çıkaracağım
belimi kalçamı bacaklarımı çıkaracağım
yalnız
ellerim kalacak
cesedimin tırnaklarına kırmızı ojeler süresin diye

kapa gözlerini
çünkü omzumu çıkaracağım
kardelenin kanı buz kristallerini eritmeden
yüreğimi çıkaracağım şimdi
eriyişe ağıtta yırtılmadan önce boğazım

soyundum işte aç gözlerini
içime nasıl gireceksin şimdi
birazdan güneşe çıkacağım aç gözlerini
aç gözlerini
aç gözlerini