Karlı dağ yamaçlarında vurdu beni avcılar
yaralı uçurumlarda uçmayı unutmuş,
kanadı kırık bir kuş gibi kaldım...

Ellerimde kalbimin atışları
dudağımda hasretin yakarışları
gözlerimde güllerin gözyaşları kaldı…

Ah! ne dostlarım arar şimdi,
ne de yolunu gözlediklerim çıkıp gelir...
bir dağ çiçeğine gizledim özümün rüzgarını
alıpta saramadım sineme vay...

Cebimde ayrılık otları
gözlerimde yakarışlar
içimde yıllanmış kırgınlıklarla
sakalımda sarı tütün kokusu mahsun...

Kırıldım işte ey hayat tutan yok elimi
boynuma sarılan yok
her akşam tanımadığım bir hicran
bilmediğim bir hüzün çalar kapımı...

Çare değil beklemek ey kalbim
çare değil
unut onun bakışını, gülüşünü
dokunuşunu unut
gelmiyor işte ölümüne özlediğin
yıllarca yolunu gözlediğin
hayalini herkesten gizlediğin
gelmiyor işte...

Bilemedim, kimseye olduğundan fazla
değer verilmeyeceğini
sevgiyi hak etmeyenin sevilmeyeceğini
bir sevda rüzgârıydı esip geçti de...
bir masaldı sevdim bitti de...
unut onu kalbim
unut alnımın karasını
bağrımın yarasını
unut

Kırıldı ağacımın gönül dalları
uçup gitti umut kuşlarım
sevgiden ördüğüm duvar da yıkıldı
hayatın elinde kara bir gül
batırıp duruyor dikenlerini canıma...
yüreğimde uçurum yaraları
gözlerimde sessiz sızılarla
dipsiz uçurumların koynunda
ayazlar üşütüp durur tenimi her gece...

yitirmiş mevsimler rengini ömrümde
içimde bütün arzular tükenmiş
önümde dağ dağ yalnızlıklar
yalın ayak koşuyorum şimdi kara kışlara
ayaklarım kan- revan içinde...
unut onu kalbim
unut tatlı sözlerini
deniz rengi gözlerini
ondan sana hayır yok

Çağırsam duymuyor
almıyor beni bu kuytudan ah!?
dinler mi anlatsam derdimi dağlar?
eser mi rüzgar?
alıp götürür mü sesimi sular?

Ah! Kalbim
ne kadar haykırsam,
duymuyor sesimi kimse uçurumlardan başka
tutmuyor elimden yalnızlığımın
sabıkalı ihanetler tutmuş yol başlarını
her akşam içimde bir maral ağlar

Fırtınaların öfkesine yazıp aşk fermanını
cehennemler uzatarak uçurumlara
derin bir vadide idam ettim kimliğimi
kimse bilmiyor...

Unut kalbim onu
unut varlığını
yokluğunu unut
ondan sana hayır yok

Ömrümde bahar gelmeyi
çiçek açmayı
kuşlar uçmayı unuttu çoktaaan...

Sen de unut onu
sen de unut kalbim...
sen de unut onu...
unut kalbim...
unut onu...
unu ka...
un...
u...





Nuri Can
13/ 12/ 1984
www.nurican.com