içim kırılgan bir mevsimin

en son hal almış

utanç duvarı sanki

eriyip giden gençlik sonrasında

arta kalan

boşluklarda doldurmaya çalıştığım

birkaç kontejyan hakkı bendeki

ne kadarda ugraşsam

bir türlü sonunu getiremediğim

bir kırmızı son sanki halının üstüne

basıp ohh çekenlerin

inadına zıt yürüyüş şekli sanki

ilerledikçe yorgunlugumun

bir nebze daha artıgını hisseder gibiyim

dokunaklı virajlı tebessümlü çıkarlarımın

arasında hipnoz edilmiş bir gerçekle yüzyüzeyim sanki

kendimi gizler oluşum birazda kendimden soguyuşuma örnektir

aslında kayıp gidende bunca aralıksız boşluklar arasında

benim sana duydugum sevgi muhtaçlığı dır..

evet sana karşı bir duygu büyüttüm iliklerimde

beynimde hatta gögsümün en derin bölgesinde sen vardın

görüyor duyuyor seni anlıyor hissedebiliyordum

ellerimi açıp sana koşmak sarılmak bagırırcasına

sana olan sevgimi haykırmak istiyordum

sana karşı oldukça tevazur bir o kadarda ihtiyacım vardı

sen benim gözümde canlandırdıgım

bir çok yaşama sebeplerinden bir çoğuydun

anne yaşam ögüt can uçurtma rengarenk gökkuşagıydın

benim hayatımın ilk saplantı temasıydın

oysaki yaşanabilmesi gereken

en güzel duygu yogunluguydun

sana aşık birazda asık bakardı gözlerim

ama seni sevmiş olacaktı ki

yoklugunda enkaz yıgını gibi kalıveriyordu

kimi zaman hatta çogu zaman

sen çok büyük bir aşk olmuşsun bende

ve bende fark ettim bunu sende ..