.........................................................."ağlasam deli derler
...........................................................ağlamasam deli olurum"





bir an
ansızın
duruyorduk

mavi dumanlı
dağ gibi suskun
toprakta tohum
suya çöken kum

ve bebeklerin
uykusu gibi gülüm
ansızın irkilirken yüreğim

karıncanın yürüyüşünü duymuyorduk
damla damla güllere yağmıyorduk
savrulmadık da alev alev küllere
sanki hiç yaşamamıştık

ağlayacak kadar küçük ve önemsizdik
......................belki çetin ve büyük
var mı ki küfesi yüreğin
.............herkesin taşıyacağı bu yük
............................ne kadar hoyük

gece
ay kalleş
vuruyorduk
kendi sevdalarımızı
kefensiz kaldı ölümüz, yüreğimiz harami

acısı
düşlerimize
tortusu ağıtların
tortusu ayrılıkların
tortusu öfkenin ve umutların
ve çırılçıplak karanlık vurur gülüşlerimize

durduk
kendi parıltımızda
durduk ve dinledik ki
...........sırtımızda kendi yüklerimiz

dönüyor üstümüzde ölüm kuşları gibi
..........................büyük yalnızlık
eski zaman türküleriyle direnirken
......................savrulur yüreklerimiz

af dilesek özgür olamazdık
kendimizi vuramazdık
affetsek de kendimizi
..........zaman bizi
..................asla affetmiyordu




...