12
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
1142
Okunma
“Şairin ayakları doğduğu topraklara sağlam basarken,sözlerini bütün yerküreye söyleyebilmelidir.Bazı çiçeklerin varlıklarını yalnızca yetiştikleri iklime borçlanmış olmamaları elbette onların güzelliğini azaltmaz ,ama başka iklimlerde yaşayamamaları varlıklarını eksiltir.Yalnızca kendi toprağında okunur,okunabilir olmak,iyi şiire yetmez.İyi şiir,doğduğu toprağın iklimini başka iklimlere dönüştürebilme gücüne,yeteneğine sahip olmalıdır.
Şiir doğduğu yerlerin sesi,kokusudur.Kendi rüzgârını ,kendi yağmurunu her yere taşır.Hem de gittiği yerin güneşi,rüzgarı,yağmuru olur.İyi şiir tıpkı bir çömlek gibi,vücut bulduğu toprağını başka diyarlara taşıyabilmeli,
oralarda da kullanılabilmelidir.Gündeliğin yalınlığında unutmayın:Şiir kullanışlı bir şeydir.Bir eşya gibi kullanışlı bir şey.”
Murathan Mungan
“Sümbülteberler söz eyleminde
Birazdan kelepçelenecek dilleri…”
Su götürmez kavgaların neferleriyiz
İncecik telaşlarımız kilitli
Gün sandukalarına
Acı tebessümler
Nikâhlıyoruz
Düşlerimize
Olgun bir elmanın yarısı dolmadan
Ruh tantanaları yükselir
Tımar olmuş zaman
Soluklarına iner
Nefessiz ölüm
Geçişlerde…
Ağu sunaklarında cem olur ayaklar
Henüz turaba inmeden ehlimiz
Kâmil oluş düzleminde
Sıralıdır benliğimiz
Çağrışarak…
“Şiir geçişli yılkıların son sesleriyiz
Ne kaldı elimizde hiçlikten başka…”
Sarı düğünçiçeklerine bulandı nazlar
Hep ağlayıp yürek dağlayanlar
Yakındır size de
Ay şafak…
Hep kendin olmaksa amaç
Zorla dikilen şair elbisesi gibi
“Kumaşı kötü bir şiire makastarlık yapmaktansa
Halis bir terzi olmak her zaman iyidir…”
Dedim ya!
Uzun solukludur söz meclisi
Aylar ister bir betime gebelik
Sonunda hiçlikte olur
Kınaya belenmezse
Bir şiir…
Umarsız geçişlerin son demiyim ceplerimde
Uluorta çocuk gülüşleri ve yürek taşları
Ruhumu tımarlıyor kavgalar…
17.12.2011
5.0
100% (21)
Cevap Yaz