Beklemek...
Sana geldiği halde,
Yine O’nu beklemek...
Bedeni gelir,kendi firar
Bendeki O’nun gelişini gözlemek...

Şimdi ben yazarken bu bekleyişi,
Saatlerce bekledim konuşsun diye kalemi.
Olmadı,o kalemle dökemedim içimi;
Alıştırmışım mutlu cümlelere siyah mürekkebi...

İlk kez aldım elime kırmızı mürekkepli kalemi,
İçim rengini öyle belli etmek istemiş ki,
Ansızın başladı dizmeye kan kırmızı heceleri...
Görmelisiniz bu ahengi;
Kırmızıya eşlik ediyor yorgun düşen yüreğin gözden akan terleri...

İçim öyle karışık ki,
Takılı gönlümde soru işaretlerinin çengelleri...
İşte en sivrisi:
"Bir gün O da sever mi beni?"
Öğretilenler yanlış değilse eğer,
İnanmak,başarmanın yarısı değil mi?

Rabbim hangi duayı kabul etmedi ki...
Bir tek O bilir,
Açarken göğe doğru ellerimi,
Avuçlarıma bekledim yarin bereketli sevgisini...

Laf aramızda kalmasın artık Allah’ım
Tek duamı herkes bilsin,
Kırmızı cümlelerimi okuyan herkes amin desin...
Öyle bir uyandır ki sabaha O’nu
Olmasın sevgisinin ucu bucağı,noktası sonu...

Selim Akgün