ben, sehrin müzikalini izleye durayim,
gökyüzünün huysuz cocuklari bulutlar agladikca;
agaclar, esen rüzgarla dile getiriyor rahatsizliklarini.

60lik teyze gibi magrur yürüyen umarsiz güvercinler,
yüksek topuk ayakkabilarin takirtisinda,
ritim tutar gibi salliyorlar baslarini..

kimi zaman çaresizligin mahcubiyeti,
piskin ruhlarin sözlerinde notalansa da;
dilenciler her yerde ayni ses tonuyla yardim istiyorlar.

yapraklarin, aceleci savruk halleri,
insanlara zamanin gectigini hatirlatiyor olsa gerek ki
herkes daha hizli atiyor adimlarini.

kimse birbirine belli etmemeye calissa da,
herkes, o kahve dükkaninin önünden gecerken,
daha derin soluyarak dolduruyor cigerlerini.

ren nehri, yerine dökülen yagmur tanelerini gördükçe,
papucunun dama atilacagindan korkuyor gibi;
kabara köpüre vuruyor kendini duvarlara.


derken rüzgar dansa davet edince saclarimi,
nazlanir gibi büründüm atkima
dayanamadi ters döndü semsiyem, ruhumu islatan yagmurun altinda.