Gözümü karartıp sana adamıştım aşkımı,
mucizelerin en güzeliydi seni yaşamak
bir anda vurulmuştum gözlerine.
Gözlerinden bir damla yaş akınca
Hüzün yaslanırdı yüreğime.
Nasılda güvenmiştim seni seviyorum deyişine
ama boş yere aldanmışım. Nerden bilirdim

Sensizliği Düşünmek bile istemezken..
Sensiz geçecek olan günleri zamandan bile saymezken..
Şimdi nasıl unutmamı istersin,
keşke hiç görmeseydim; gönlümü vermeseydim sana
Beni bırakıp çekip gideceğini. Nerden bilirdim

Mutlu Olurum.. Seni doya doya yaşarım sanmıştım.
Çoktan cemreler düşmüş yaralı gönlüme farkına varamadım,
çığlıklara karışmış feryadım.
Aşkı öğrenmeden, mutsuzluğu tatmışım.
Yaş yerine kan akmış gözlerimden
ama boş yere ağlamışım. Nerden bilirdim

Kaderime acı yazacak hangi günahı işledim bilmiyorum.
Tek bildiğim;
kanadı kırık bir kuş misali sancını yüreğimde yaşıyorum.
Gözümde küçücük bir ışık dahi kalmadı.
Boğazıma düğümlenen kelimeler bir başka acıtıyor canımı,
nasıl ki gün kızınca bağrı yanar sahranın.
Benimde yüreğim kor alevler içinde
ama boş yere yanmışım. Nerden bilirdim

Bak gizlimde kalmadı, saklımda artık
Sabrettim, direndim; senelerim gitti..
ama en sonunda yenildim.
Olmayışınla ölüme büründü hayatım.
Benim pes ettiğim tüm yollar senin olsun.
Bundan sonra Dönsen de bir Dönmesen de
Dünya kapısı kilitlendi bana
Benim Sonum işte Böyle...


AsSya