4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
3047
Okunma

Karanlık son bulmadı henüz
Şeb-i yelda bu sanki
Yok bir ses, gecede bir pürüz
Bitmedi uzun suskunluk hali
Hep suskun beklerdik sabahı da
Hiç kesişmezdi yolumuz
Beklerken Leyla dedik geceye,
Lakin hepimiz mecnunuz
Ah ile pişmiş,
Her nefeste yanmış,
Her ışığa kanmış
Şem’e aldanmış bir pervane olmuşuz
Şimdi ise
İmkânsız vuslatın vaktidir.
İmzasız, bir aşkın aktidir
Fecri beklemeye mecburuz
Güneş olsa da Şem’in ardında
Son anlarında da olsa Leyla
Düşünme bir daha
Gösterip kendini söyle
Yahut yak yine kanatlarını hoyratça
Duymazsın acıyı o anda
Yada tam o anda,
Tam o anda söyle bu defa
Kendi adına kalbin nâmına...
5.0
100% (7)