0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
701
Okunma
Kurumuş nefesinden kalmış çıplak sesiyle...
Yüzüne çarpan tükürüğü,
Üstünde duygusu, toprağın
Ezmişim/ler taşları
İrili ufaklılarıyla mı?
Üstün de sevişmiş bulut’tan
Kanını temize çeker denizin
Soyulan bedeninden düşen tuzları;
yalamalı’lıymış kediler...
Kuyruğu duvara sıkışık
Tengri sessiz.
Tencerenin çarpımı gibi
Çan eşittir çan
Uzak ta düşmüş gölgesinden
Çevrilmiş fincana benzer,
Sedâ’ya idamında.
Gözleri; gözleri arayanların
Aysız ışığında
Olmayan şeylerin şeylerin den;
Bir şeysiz
Nuri Altay
