Lafı dolaştırmadan gerçeği yazdım düzden
Baktım anlaşılmadı yaptım bu kez aksini
Bir zaman dost diyenler uzaklaştı bu yüzden
Beğenmedi sanırım aynadaki aksini
Eğer kişi kendinden olabilirse emin
Herkes ona inanır, kimse ettirmez yemin

’Süper şâirim’ dedim oysa ben bir çırağım
Sonra ’ben kimim?’ deyip kendimi çaldım yere
Yolculuğum şiire, henüz ondan ırağım
Düşe kalka yürürüm her yanım yara bere
Bu yol uzun, bu yol zor kimse kolay sanmasın
Menzili hedefleyen iltifâta kanmasın

Çıkar için derler ki ’şiirlerin hârika’
’Gerek yok daha fazla boşa harcama emek’
’Bu işte senin ismin alâmet-i fârika’
Sen de zannedersin ki ’tamam, ben oldum demek’
Böyle dediğin anda hep yerinde sayarsın
Daha yıldız olmadan meçhullere kayarsın

Bazıları yazdığım düzleri ve tersleri
Aslında gerek yokken üzerine aldılar
Vermeye başladılar büyük şâir dersleri
Posta güverciniyle gûyâ haber saldılar
Şâirim demedim hiç, ben bir çırağım daha
İşte bunu bir türlü anlamadılar aha

Kimse kuma gömmesin kafasını boşuna
Zannetmesin saklandım, meydanda bütün beden
Gerçek budur gitse de, gitmese de hoşuna
Biz bizi biliyoruz, öyleyse maske neden?
Haydi şimdi her şâir karanlığa mum yaksın
Beni ukâlâ gören, aynaya tekrar baksın.

.