dilimin üstüne deniz koydum
dalga içtim tuz yedim doydum
ben sularda değil
susuzluklar da boğuldum
ben kıyılardan değil
karalardan kovuldum

ne balıktım ne de yosun oldum
ben beni bende buldum
ben zaten olduğumdum


gözümün içine oturdum
hülyalarıma dokunup rüyalarımı tuttum
ben aklımı değil
akılsızlığımı unuttum
ben gerçeklerden değil
gerçeksizliklerden kovuldum

ne güneşten düştüm ne de aydan
ben beni bende buldum
ben zaten olduğumdum


yüreğimden geçen yola koyuldum
varmak için degil
almak için değil
ermek için ve sadece vermek için değil
görmek için bilmek için
ben istikametlerden değil
yanlış işaretlerden yoruldum
sana göre belki kayboldum
ama ben zaten akıllılarla değil
yüreklilerle mutlu oldum

ben beni bende buldum
ben zaten olduğumdum

bir şiir ölür
bir şair doğar
bir şair ölür
bir şiir doğar

ölümde yaşam
yaşam da ölüm var
yazıla yazıla satırlar kendi yazgısını anlar
acıya tatlıya bağlı kalmaz ki tadlar
yaşamın anında anları var
aşkımın can içinde canları var

ben beni bende buldum
ben zaten olduğumdum