Yılların bana verdiği acının nefretiyle meşgul olan hayallerim,
İnkar edilmez bir çaresizliğin esiri olmuş farkında değilim,
İsteksizce yalvarışlarımın adı yoktu belki,
Hayatımın köşelerinde sessiz çığlıklarımındamı önemi yoktu Kader?

Yaşamın kıyısında kumdan kaleler yapamadım belki,
Sebebsiz gözyaşlarımın anıları boyaması bitirdi beni..
Ölüm diye adlandırılmış kurtuluşa yalvarttı acılar,
Bir vurgun daha yaşayamaz bu yüreğim...

Adı lazım olmayan biriydi aşkım benim,
Varlıgını herzaman hissettiğim burukluktu,
Çıldırışlarımdaki nikotinimdi o sevgili,
İsyanlarımı bastıran tek sebepti hayali..

Bırak biz sessizce can verelim bir köşede
Cefasını çektiğimiz dünyanın kahpeleri sürsün sefasını,
Bırak biz sessizce gidelim uzaklardaki yakına,
O sevgililer kalsın arkamızda yüreğim..

Anlatılmıyor ki çekilen çileler parmaklarım,
Yağmurlu gözlerim yine bu akşam
Vurulmuşum yine bir güzele kaderim..
Sıgınmışım yine adaletine, bekle dönerim yine acılar..

Oktay KÖSE