1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
996
Okunma
Yokluğun düştü ansızın toprağıma,
Baharım kışa döndü,yeşile matem düştü sensiz
Gurbeti yaşar oldum ben bu dünyada
Gecemde ay gündüzümde güneş sensiz
Tebessüm eden fotoğraflar kaldı elimde
Gidişinle yastadır yüzler,gülüşler sensiz
Baharı hatırlatan bir kuru yaprak elimde
Yetim kaldı ruhum,duygular sensiz
Gittin,gündüzler mahkumdur artık geceye
Gökyüzünde kara bir yalnızlık,yıldızlar sensiz
Attığım her adımda bir çıkmaz sokak
Bağladığın bu kördüğüm çözülmez sensiz
Firarda tüm renkler siyahın bayramıdır bu gün
Hüküm giymiş toprağımda siyah güller açar sensiz
Yokluğunla her günümde ayrı bir hüzün
Varlığında uğruna kurduğum hayaller sensiz
Aşkın diğer yüzümüdür bu yokluğun
Sular bulanık mevsimler değişti sensiz
Kurak bir iklimi yaşatır bu yokluğun
Çölde Leyla’sını arayan Mecnun sensiz
(ekim 2006)
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz