Yaşamın sararmış yapraklarını ıslatıp çevirirken parmaklarım,
Alevleri sönmeye yüz tutmuş artık heyecanlı fırtınalarım,
Büyük bulutlar üzerinde uçardı umutlar taşı diye kartalların,
Ama olsun,
birlere değil binlere yazılsın masalım,
ay doğsun diye yaşlı yüzüme...



Bir tarlada biçilmiş bir dolu başaklar umut oldu toprağım,
Çocuk evler çocuk kuleler bitmek bilmedi ah şu masalım,
İçimde hala genç şiir yüzlü bir kız salına salına yazarım,
İşte o an,
birlere değil binlere yazsın masalım,
ay doğsun diye hala yaşlı yüzüme...



Okyanusunda çocuksu duygular habire batıp çıkarlar,
Hani o annenin aldığı elma şekeri sanki o anı kıpırdar,
Martılar kadar güzel bakışlar ah içinde çığlıkları saklar,
İşte o an,
birlere değil binlere yazılsın masalım,
ay doğsun diye hala yaşlı yüzüme..


İlkbahar şebboyumu ay ışığında düşlenen ah şu zavallı yüzüm,
Ah o kadar yaşlı ve yorgun ki aslında bak çıkan her sözüm..




yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ilee,,