Gelişinde ne var biliyor musun?
Uzun zaman aralıksız koştuktan sonra
boyundan büyük otların arasında uyuyup kalan
bir çocuk yüzü var.
Bende, bir tarla, esenlikli bir sarmaca,
annemden kalma bir koruma…

Gelişinde ne var biliyor musun?
Söylenmemiş cümlelerin alışık iç çekişleri,
Kaçak bakışlar, donup kalmış düşünceler,
Özgürlüğünü yitirmiş harfler…
Bende, sihirli bir alfabe, uzun bir zaman,
hummalı düşüncelerden sıyrılmış zihin…

Gelişinde ne var biliyor musun?
Bir yalnızlık birikintisi,
kıyısında gezinen sülietlerin
Ve yaka paça attığın anıların var.
Hatta o birikintide boğduğun…
Bende, sere serpe dizilen sevmelerim, üstü açık yaralarım…

Ama şimdi, gelişinde ne var biliyor musun?
Tüm olmuşların aksine
Gitmek var,
gitmek…
Geldiğin yollarda geçmişini siliyorsun.
Ve o gelişte, bütün zamanlarımızı camlardan değersiz bir parça gibi atıyorsun
Sende gitmek var sevdiğim
Açılan göz kapaklarından tüten bir yangın…
Bende üstü açık bir gökyüzü
Her damlada aklına geldiğim.
Islak bir gökyüzü
Sende bir yangın, bende ıslak bir gökyüzü….

Cemile SÖNMEZ