20
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1104
Okunma
dün kendime bizi anlattım
çizemediğimiz bir ömrün haritasında
büyük aşkın basit bir romanıydı
sanki yaşanılanlar
ürkek kaçamak bakışlarla başlayan
zamanda kaybolan
bir ses bir nefes olmuştuk
belki de sonu gelmeyen bir şiir
satırlar arasındaki boşlukta kalan
şimdi
deniz kokan bu kentte
yalnızlığımda sen varsın yine
bir de fırtınalı yağmurlar
kapıları kapanmış sevdanın
bana kalan düş kırıntıları
hayaller koptu benden
çatlak duvarlardaki su gibi
yolumu bilmeden ilerlemekteyim
kırılma noktasına geldim sanırım
içimde büyüyen boşluğun
sessiz çığlıklara dönüştüğü özleminle
ve anladım ki
derinlerimde saklanan
yüreğinde tutuklu kaldığım
hüzün yüzlü sevgilim
senden öncesi boşluk
senden sonrası hiçlik
yağmalanmış bu ömrümde...
23/09/2007