Dostluklar bâki olsun, hiçbir halel gelmesin
Mâdemki biz dost olduk, dost kalalım her zaman.
Dâima “seçici” ol, yolkesenler çoğaldı
Her türlü tehlikeden, koru kendini aman.

Kulla kul olanlara, ne olur olma sürü
Doğru bildiğin yolda, sakın ha yılma yürü
Her şeyden önce gerek, sevgi, saygı, hoşgörü…
Günden güne çoğaldı, imansız cennet uman.

Ne oldu da değiştin, her güzellik gururken
Uyuduğun yetmez mi, düşman şamar vururken?
Akıl gibi bir nimet, kitap, sünnet dururken
Hiçbir zaman delilin, olmasın zanla, güman.

Yeniden güzelleştir, o güzelim diyârı
Hiç mümkün mü düzelmez, bozulmuşsa ayarı?
Kötü duygu kötüdür, kötülerin şiârı
Çevirir mi dostuna, dost olanlar hiç dümen?

Huzuru arıyorsan, sen buluş iki “S” de
Hem amel, hem de iman, bir oluş iki “S” de
Kara/toprak bir oldu, kurtuluş iki “S” de
Olmalı SÂLİH amel, birde SAHİH bir iman…

06/12/’11
Hanifi KARA