“Canım” dediğin anda, içime cemre düşer
Aşkın ile yakarsın, çeşm-i şehlâ bakışlım.
Nedeni sizce mâlum, her fırsatta kalbime
Ilık ılık akarsın, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Mâşukluk buna denir, nasıl da kaynadı kan
Hayatımsın sen benim, hem Cânân’ım hem de can
Aşkın ateşi yaktı, daha ilk gördüğüm an
Niçin baygın bakarsın, çeşm-i şehlâ bakışlım?

İnan kimseler bilmez, kalpteki yerlerini
Elbette ben saklarım, senin tüm sırlarını
Elde değil bu sevdâ, o aşkın korlarını
Mangal ile dökersin, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Birlikte yiyebilsek, biz o aşkın lokumun
İnan başka kimse yok, hedef sensin okumun
Rastgele bir şekilde, sevdânın has tohumun
Ne de tatlı ekersin, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Allah yazmış ki seni, benim gönül arşıma
Nasıl oldu bilmedim, birden çıktın çarşıma
Edâ, cilve, naz ile, sen geçerek karşıma
Keklik gibi sekersin, çeşm-i şehlâ bakışlım…?

05/11/’11
Hanifi KARA