’’Aşığim’’dedim.Şşşşt çok ayıp!..
’’Seviyorum,napıyım’’dedim.Hıııı terbiyesiz!
’’O’nsuz duramıyorum.’’dedim.’’Ahh bu zamane kızları’’dediler.
Aşıktım,sevmiştim.O’nsuz duramadım,
Kimseyi dinlemedim,evlendim.
Biz erdik muradımıza,başkaları çıksın kerevetine.
Yıllar geçti aradan.
’’Aşk bitti ne yazık.’’Şşşşt çok ayıp!
’Seviyorum ama...Hani o kalp çarpıntıları,
O şahane heyecan,o güzelim romantizm?’’
’’Seni seniii!..Rahat battı galiba.İstedin verdik.
Oyucak mı evlilik?
Koskoca kadın oldun,ne aşkı meşki,
Biz aşk mı bildik?
Biraz da alışkanlık demektir evlilik.’’
’Aşığım’’dedim.’’Ayıp’’ dediler.
’’Aşık değilim.’’dedim.’’Hııı...Seni seni!’’dediler.
Anladım ki evlilik dediğin aşksız beraberlik.
İçinde aşk varsa normal değil evlilik.
Hayat dediğin film değil,roman değil.
Aşk aramak delilik.
Belediyeden yatmak için izin almak evlilik.
Bedeli de borç harç,faturalar,aileler,adetler falan filan.
Aşk kalır mı ortada?Kaçıverir oradan.
Şaşkınlıkla bakakalırsın ardından.