Şehrin minarelerini kılıf edasıyla sararken sisli gece
Ömür üç heceye sığar ,ge /ce /ye
Kaldırımların mert köpekleri örterlerken üstlerine sisleri
Namert insanlar ,hislerin artıklarıdır
Tortuğunu yudumlarken hayatın
Tartına konmuş en ağır hislerimi sömürür gece
Yollar karanlıkla uzar
Birleşir sislerle,giderler tek dönemece
Oyunun adı ;öl/me/ce
Ebe dakikalardır;bir,iki,üç
Zaman gecelere el koyar, bir iki güç
An sisleri kovalar,aralanmış uykulara doğru
Açamazsın göz kapaklarını ,zamanın müttefiki yaman!
Gözlerini sis biçer ,ruhunu karanlık,
İçer yudum yudum ömrünü o kör karanlık
Çığlıkların sesi yoktur,yorğun çığırtılarını söylerken ölü baykuşlar
Ay anımsatır beyazlığın varlığını ,tüm yıldızlar onu alkışlar
Seslere dayanamaz mert köpekler ,ruhlarla beraber kalkışlar
Başlar kurtlarla kuzuların dolunay düeti
Seslerle renkleri aşındırırken gece
Başlar hi/lal/in diyeti
Ay lal olmak için tabiat senfonileri dinlerken
Ölüm ses`e uyanır :
“Sessiz olun leşimi görmeniz için daha erken”

Şehrin Aziz`i