Gerçeklerle an be an yüzleşmekten yoruldum,
Kapatın perdeleri uyumak istiyorum.
Zembereğin telinde sonsuzluğa kuruldum.
Kirlenen hayalimi ben yumak istiyorum.

Silinsin hafızamdan geçmişe dair anı,
Ne arkadaş isterim ne de gül yüzlü maşuk.
Çektiğim ızdıraplar örseliyor bu canı,
Yorgun gönlüm sadece artık kendine âşık.

Kırılsın tüm aynalar kırılsın tüm sırçalar,
Sevdanın izlerini görmek istemiyorum.
Mazimin üzerini zift kaplasın fırçalar,
Yırtılmış kaderimi örmek istemiyorum.

Çilelerle dikilmiş geçmişin karanlığı,
İnkılâp etsin yeter karalarım beyaza,
Kaldırmıyor bu beden yersiz kahramanlığı.
Çevireyim yönümü bende Hakka niyaza.

Her ümitsiz kelime ruhuma yara açtı,
Bu azap ne güne dek sürecek bilmiyorum.
Sanki iblis dünyada sadece beni seçti,
Kendime işkencede nedir bilmem ki zorum.

Sevmekten maksat nedir, neden sever ki insan,
Acıyı, sıkıntıyı tatmak için mi yoksa.
Neden seven kalplere basıyor karabasan,
Izdırabın koynunda yatmak için mi yoksa.

Dikecek zamanım yok ruhumun heykelini,
Bırakın beni dostlar artık böyle kalayım.
Kapattım tutam tutam geçmişimin kelini,
Kurak umutlarımla göle maya çalayım.


06.08.2011 Kütahya


Duygularım coştukça sardı seri hayaller,
Nefsimin ırmağında kabardıkça sel oldum;
Bu gönül bahçesinde açsın rengarenk güller,
Hevanın havasından artık bıktım, yoruldum sakaoğluhasanküçük