Şaha kalkmış, boz eşeğin,
Durmaz ! sırtında palanı,
Hala süt emen, yavru eniğin,
Olmaz önünde yal sahanı.

Atsa da ! çiftesini boz eşek,
Yinede o, eşek oğlu eşek,
Vursan da ! palan, at olmaz,
Keşke at olsa da, biz binsek.

Derim aslı insan olsa, şunun,
Derim ! aslı güzel olsa soyunun,
Derim, aslı koçtur koyunun,
Keşke adam olsa da adam desek.

Rahvansa, bindiğin boz eşek,
Düşürmez, sırtından seni,
Onun adam, olduğunu bilsek,
Okşarım, sırtıyla ensesini.

Bildim olamaz, ondan ki adam,
Bildim olamaz, ona sevdam,
Bildim olmaz, onunla kavgam,
Keşke adam olsa da, kavga etsek.

Eşeğe ! altın palanı da, vursan,
Derler ki ! eşek, yine eşektir,
Doğru da, sırtına yük koyarsan,
Götürünce sahibini sevindirecektir.

Derler o zevata, ne yapsan da,
Ondaki meşreb, aynı meşrebdir,
Eşeğe altın, palan da vursan da,
O eşekse, ondaki aynı meşrebdir.

Ders verir eskiler, biz gençlere,
Yabana atılmaz, bu sözler,
Çok şey anlatır, sözleri bizlere,
Kim bilir, ne gördü de söyler.

a.yüksel şanlı er

Meşreb = huy, tabiat.
Zevat = kişi