Dün gece geçmişe şöyle bir yolculuk yaptım,
Anılarla dolu hatıra defterimi elime aldım,
Her sayfasında, satırında bizi yazmışım.
Sevdamı her dizeye nakşedip, aşkımı yazmışım,
O iki kelimeyi ne kadar çokça yazmışım,
SENİ SEVİYORUM demekle sayfaları doldurmuşum.
Her okuduğum sayfaya, her satıra yenisini eklemek istedim.
Bilir misin sevgili ben, seni canımdan çok sevdim?
Yetmedi yazdıklarım, kifayetsiz kaldı sözlerim.

Öyle çoktu ki zulamda söylenmemiş kelimelerim,
Bana gelişini ve söylenen o ilk sevda sözlerini,
Okurken hem yüreğim yandı, hem de gözlerimin içi güldü,
Sanki yanımdaydın, seni can evimde hissettim,
Uzatsam ellerimi dokunacak gibiydim,
Yüreğim yerinden fırlayıp avuçlarıma düşecekti,
Birden kendime geldim, meğer hepsi anılarda kalmış,
Sende ulaşılmaz sevdam ve rüyam olmuştun.

Hani bana geldiğin o ilk gün vardı ya!
Seninle sabahlamış, zamanın durmasını istediğimiz,
O güzel anları uzun, uzunca yazmışım.
Birden bir hüzün çöktü yüreğime,
Gözlerim doldu, gözyaşlarım yanaklarımdan süzüldü,
Hani derler ya erkekler ağlamaz sevgili!
Ben yokluğuna ve ellerimden kayıp giden anılara ağladım.
Artık geriye dönüşü olmayan, yolların yolcusu olduk,
Ben sılada, sen gurbete gidip elin oldun.
Sen, beni düşünme gülüm, mutluluk senin olsun,
Yaşadığını bilmek bile güzel, ilk göz ağrım.

Zor olan nedir biliyor musun?
Yokluğunu ve gidişini yazmak,
Hak etmedik ayrılığı ve ben tüm geçmişi silmek istedim.
Seni arayıp, seni sevdiğimi haykırmak istedim
Bazen hüzünlenip, ayrılık, hasreti yazsam da,
Seni yüreğimde taşımak bana mutluluktu,
Seni çok sevdim hem de ölümüne gülüm…