Artık gün batımında ki, sıcaklığın da haram oldu bana
İçimi, istemle ısıtan o nefesin
Güneşim de, yok
Ezilmiş şu yüreğin, biçareliğine sığındım
Sen neden ki de yâr, hiç de hiç yoksun
Sana Muhtaçlığım da, kalbimi delen nankör bir oksun
Ne ayak izlerin, kaldı
Ne de, bahar gibi kokun
Hicranların, bir bir de gönlüme akar
Neden ki; sımsıcak sarmıyor, artık gül gülüşün
Artık yoksun
Yoksun, artık sen yoksun

Hicranların gönlümü sarıp da, yakar be ahu gözlüm
Gelişini; zehir zemberek olmuş halde, beklemek
Hele ki yolunda; dört gözle, istemlerin boğuşunda özlemek
Ölüm be, gülüm
Nerde kaldı, önüne canla serilen onca emek

İkimizin, tek bir yürekte çarpan sevgimiz de yok
Gözlerimizin dansı sevgiler içinde, yüreğe akmıyor artık
Artık yok
Mutluluklar içinde kurduğumuz, hayallerimiz yanmış kavrulmuş
Tümden, atimiz de savrulmuş
Gelecek günlerin, beklentisi de bitişte yok
Yok, artık
Yok!

Gülümün; o canıma, can içinde can katan, teninin ılık dokusu
Bülbüller gibi de, şakıyan coşkusu
Sevda şarkıları oluşta, yakıp yıkıyor tüm ömrümü
Özlem yağmurları gibi, bekleyişte de durdum duvalara
Kup kuru ettin sana ölümüne hasret, şu gönlümü
Susuz çöllerle sıvadın bahtımı, adımızla duvarlara
Elim de boş
Gönlüm de loş,
Karanlıklar; neden çöküyor üstüme, be gülüm
Ömrümü de kavuruyor, artık
İzbe yolların; sessizliğini yaran ayak seslerin, kulaklarıma tek tek vuruyor
Niçinler içinde de yoksun? Artık…

Günümü; mutluluk içinde başlatan, bir eşin sıcaklığı
Mehtabım bile, yok
Yıldızların bile, beni okşuyan parlaklığı kayboldu
Suda dans eden, yakamozların ışıltıları da söndü
Yok, artık
Ahu gözlüm!
Bari, hiç olmazsa küstüm de!

Biliyormusun ki, bir tanem
Sensizlik; öylesine bir yük ki, üstümde
Söyle, bensiz adım atabiliyormusun
Nefes yelin bile, hala üstümde
Ben sensiz, hiç bir şeyin ruhuna merhem olamıyorum
Hiç mi hiç de hayatımın, tadı da yok artık
Yalnızlık çöreklenmiş, kokuşmuş kalmış üstümde
Biliyorum ki sen de, artık bana toksun!
Her şey de; mana bana bon boş, sığındım beni yaradana
Çünki sen; içimden de sinsice sökülüşte, çıktın artık

Dışımdan da, başka birine yarsın
Gönlümü de; artık zebanilere bıraktım, aşkının eliyle deşilen yaramı sarsın
İnan ki be gülüm, ben sensisliğe üşüyorum
Beni benden çalan, karanlıkların içine de düşüyorum…





(28.11.2011)AZAP…