Geziyordum karanlık sokaklarda yapayanlız.
Hava hafif yağmurlu, sert rüzgarlı ve çok soğuktu. Titriyordum !!
Birden hayalin geldi önüme, karşımda duruyordun.
Gözümü açıp kapattım ve o an yokoldun.
Gözümün onu kararmıştı, rüzgar öyle bi estiki,
Bedenimden Birşey Eksilmişti.
Ruhummu, kalbimmi, yüreğimmi anlamayamadım o an.
Düştüm yere, ve ayağa kalkacak gücüm kalmamıştı.
Yatıyordum oracıkta.
Yağmur hafiften yağıyordu güçsüz bedenime.
Seni okadar çok arzulamıştımki yerde yatarken,
Sana Okadar Çok İhtiyacım Vardıki.
Anladımki o rüzgar estiğinde, ruhumu, kalbimi, yüreğimi deyil yarım,
Seni alıp gitmişti.
Bana ruhumu almıştı gibi geldi, çünki sen benim yaşamasebebimdin,
Ben ruhsuz deyil sensiz yaşayamacağımı gördüm o an.
Çünki bilki birtanem azrail canımı alsa bukadar acı çekmezdim,
Hani derlerya sensiz kalmaktansa oleyim diye,
Ben ölmekten beter oldum o an.
Bırak aya ayağa kalkacak, nefes alacak gücüm kalmamıştı,
Okadar zorki seni sensiz yaşamak...

Hüseyin Muştu
28-11-2011
03:48
Rotterdam