git deyişin kalmıştı kulağımda
mahkumluğum bir de o yasak kentte
bir soğuk vardı gözlerinde
yüreğim üşürdü
kum saatleri üşürdü
kar yağardı saçlarımıza

bir mektubun kalırdı cebimde
bir de buruşukluk harflerin tecellisinde
intiharında tutuşurdu aşk
vakitsiz gecelerde gülerdi bana
kaldırımlarıma çarpan o lanetlenmiş yüz

odanda kandiller yanardı
bedenimde harelenen gülüşlerin
kalkıp gitmeliydik yangın yeri bu şehir
bir bir devrilirdi içimizdeki sokaklar
duman olurdu düşüncelerim sigaranda
taba rengi gökyüzü gecenin bir yarısında

çiçeğe durmazdı burada ağaçlar
sevgi kokmazdı iklimleri kadınlarımız gibi
ya da ahmet’in değildi bu şarkılardaki ses
ve sana benzemezdi aradığım yüzler

git deyişin kalmıştı kulağımda
bir de sinisinde parçalarımı bıraktığım ay
istasyonlardan adımı okuyorlar
ve limanlardan alıyorlar beni senden uzağa
ruhu kaçmış yüreklerle durmaya alışıyorum
kirli kan ve ihanet bulaşmış
mülteci bir gönüle sığınıyorum


elif şaşı