Dün: Bir mektup geldi
Uzak illerin birinden
Bir dağ köyünden
Eski bir öğrencimden.
Daha ilk satırlarında doldu gözlerim
Bir dağ köyünden sıcak bir esinti
Yüreğimi okşadı geçti
Neler yokki içinde
Tanıdık dostların yüzleri
Toprak damlı evleri,tozlu yolları
Unutamadığım bütün güzelliklerin kokusu
Sert rüzgârları, karı, tipisi, ayazı...
Dağların yaban kekiği
Yavşan otu, mor menekşesi,
Sümbülü, sarımsak otu, sarı papatyası
Gökyüzünde döne döne öten tarla kuşları
Şen çocuk kahkahaları,
Buz gibi kar suları,
Şarkılı şelaleleri,
Dumanlı dağları,
Yıldızlı geceleri,
Binlerce,
Binlerce sevdaları,
Hele semaverde demlenen çayın,
İnceden inceye nazlanan keyfinde
Tadına doyum olmaz sohbetleri
Uzun kış gecelerinde...

Diyor ki;
’’Anamdan, babamdan aziz,
Canımdan kıymetli öğretmenim
Mübarek ellerinden hörmetle öperim
Ana, baba oldun bana
Yetimliğimi senin yanında unuttum
Her sabah sen vardın yanımda
Akşamları düşlerimi süslerdin.
Yüreğimindeki sevincin nedenini bilmeden,
Sabahı daha, uyumadan özlerdim
Canımdan aziz öğretmenim

Çoğu sabah sofranda bana da yer verirdin
Kendi ellerinle yedirirdin lokmalarımı üşümüş ellerimi ısıtırken.
Elleri öpülesi aziz öğretmenim.

Hiç unutamıyorum!
Islak çoraplarımı ayağımdan çıkarışını
Arkası yırtık lastik ayakkabılarımı
Sobanın yanına koyuşunu
Soğuktan kızaran ayak parmaklarımı ovuşunu.
Senin gibi bir insan bir daha gelir mi buralara
Canımdan aziz öğretmenim.

Bir gün sormuştum, hatırlar mısın öğretmenim?
Bu sofrada herşey ne kadar lezzetli
Çayın tadı bile bir başka
Bana söylediğin dünyalara değer
’’Benim soframda sevginin tadı var,
haram yok katığımın içinde’’
Ahh öğretmenim ah!
Büyüklüğün işte burda...’’

Ne demeli mektuptaki bu sözlere
İçimde sönmeyen bir alev bu duygular
Göz pınarlarım dolu dolu
Dokunsalar dökülecek yağmur taneleri gibi
Ne yapmıştım bunları hak edecek
Bir avuç sevgi sunmuştum ellerimle,
Kiminin yakasını düzelttim
Kiminin burnunu sildim
Kiminin gözyaşını
Kiminin de başını okşadım
Geceleri yıldızlar kadar sessiz
Gündüzleri şenlenirken bu bahçe.
Düşüncem onların birer güzel insan olmalarıydı sadece.

Dostlar;
Buruk hisler içindeyim dostlar
Bu mektubu okurken.

Diyorki;
’’ Anamdan, babamdan aziz öğretmenim,
Canımdan kıymetli öğretmenim
Geçenlerde bir yakınım geldi
Sizin oralardan
İnşaatlarda çalışan bir yakınım
Sizi pazarda görmüş
Limon satarken.
Kulaklarıma inanamadım
Ayak üstü konuşmuşsunuz
Küçük oğlunuz üniversitede okuyormuş
Emekli olmuşsunuz
’’Yaşam devam ediyor’’ demişsiniz
’’Boş durmaya gelmez
Hayat duruverir birden’’
Ne kadar yücesiniz öğretmenim
Hörmetle ellerinden öperim.’’

Deniz Çınar

2002

24 Kasım Öğretmenler günü kutlu olsun.