-I-

Kendiğilinden başlar
Resimler camlara tek tek söverken
Buğu
Eksilir
Gözler resim olur

Kış
üşüyorum çok ve baharı çekiyorum içime alev olsun
Ve sen güncel sarhoşlukta bir masal
Sınama

Kalpler kendiliğinden başlar filme
Eğer bir sinemada değilsen
Çoksundur ama yok olan bir çoklukta
Girdabinda
Eksilir kamera olursun

“bir ömür geçse de parlak ve ıslak
-eksilir- buğu senin yüzün asıklığa yönü dönük
Kırılgansın"

Başa çıkılmaz votkanın tuttuğu boyun siniri gibi
-Vişnemsi-

-II-

“parlak gövdeli bir kuşaktır yüzümde monolog yazan ümit tortuları.sakın gitme dediğimde gidersin sen ve ıssız şampiyonu olursun örümcek grisi vakaların.bir polis gibi kokarsın ve bir ajandır yüzün"

Çok büyükler ajans dinlerler eskidir umarsın
Hatırlarsın
Kış
Donuyorum kelimelerim parçalanıyor ateşler altında
Şimal yine asker sesleriyle vurgu yapıyor bölünmüşlüğüne
Eksiliyoruz

“Senim bensizliğimle ben
benin sensizliğinle sen


-III-

Kendiliğinden başlar
Damlalar ruhuna vurur
Kristalleşmiş buğu keserken yüzünün gamsızlığını

Dört dönerken ortalarda bir yerde ağaçlar çoğul ölür
-ölürsün-

Bırakıp yaşayamam bir sinemada
Ve kış gibi beni
kınama

“Bırak baharı alayım yosun tutmuş bronş kıvrımlarıma
Hece geceyi harcasın bırak oyunlara dalayım
Keskin hüzünlere

Keskin namlular gecesi olsun bu
Ölümüne prova
Birinci plandan gelmeyen umutlu ilkbahara geçiş
-ikinci plan- vesaire

-IV-
Benim sensizliğimle sen
Senin bensizliğinle ben

Tamamlarsın…
Kendiliğinden…