Dilimde hecelerim senden gelen tümceyi
Kurumuş yüreklere ışıktan nur olurum
Günlerim tarumarsa es geçerim günceyi
Bana harf öğretene didâr-ı yâr olurum


Kalbime mühürledim abecenin yüzünü
Dolgun başaklar gibi akıyorum kendime
Kalemin karasında terk-i diyar gözünü
Yönümü şaşırmadan döneceğim bendime


Kumdan kaleler yapar eli kınalı yarım
Derdi hüsran yarası yaslanır duvarlara
Okul yolu bitse de uzun soluklu kârım
Elimde bilgilerden akarım kulvarlara


Hüzünlere yatarım gecelerin çarkında
Kelebek kanadına kızıl fiyonk takarım
Sevinçleri banarım çocukların parkında
Meşaleler ardımda hara düşer yakarım


Bilirim bu karanlık zifirinden doğacak
Çiçekleri sularım bedenim kurumadan
Atamın rüzgarında karanlığı boğacak
Cehaletin farkında körelip vurulmadan


Nefesim gittiğince dokurum yürekleri
Rengine gökkuşağı ilmeğini katarım
Kalemin kılıcında takarım kürekleri
Eğitimin uğruna mahpuslarda yatarım


Öğretmen ve öğretenlere…

24 Kasım