115
Yorum
53
Beğeni
0,0
Puan
5292
Okunma


Aşıkta keder neyler gam halk-ı cihanındır
Koyma kadehi elden söz pir-i muganındır
Şeyh Galip
Uyan gül yüzlü dostum! Uyan ki gelsin duyan
Gece zikir yükselsin, çoğalsın tesbih sayan
Çoğalsın tevâzuyu kibir yerine koyan
Riyakâr elbiseler görkemli görünse de
İçinin pisliğini örtmüyor bürünse de
Şüpheli görünenden sakındır bizi ya Rab
Alnımız ortasına koy namaz izi ya Rab
Kendi aşkınla döşe boş içimizi ya Rab
Ya Rab bizi tembellik ve darlıkla sınama
Bilmeyip hata etsek, öğretmeden kınama
Kaçtım fâni âlemden, bâki âleme kaçtım
Kollarım yukarıda dua için el açtım
Nefsimi doyursam da selâmına hep açtım
Gördün işte halimi, sözünü dinliyorum
’’Affet, affet!’’ diyerek her saat inliyorum
Ey gökleri var eden, ihsanını bol eyle
Kusurlar işledikçe gönlümüze Sen söyle
Bitmeyen hazinenden nimetleri bahşeyle
Ver Allah’ım katından dertli olana deva
Ver Allah’ım katından hasta yatana şifa
İnsan his dünyasından dua ilham alınca
Allah’a döner ruhu elbet darda kalınca
Bunca dileklerimi o makama salınca
Sanmayın istemekten öyle çok utanırım
’’İste vereyim!’’ diyen tek Allah’ı tanırım
2011
Müjgân Akyüz/MAJ
Gülbank: dua, tekbir, türkü, (Koşuk ya da düzdeyiş olabilir)