Belli ki bu sensizliğin iç çekişleri
Neredesin ey vefasız sevgili...
Bitti artık gidiyorum, biliyorum;
Aslında bu ömrümün can çekişleri…

Simsiyah bir geceyi yanıma alıp
Meçhul düşlerime yürüyorum
Paslı bir hançer saplanıyor hayallerime
Çaresizim farkındayım biliyorum
Ama yazık ki elimden bir şey gelmiyor
Şimdi istemeden de olsa;
Senden çok uzaklara gidiyorum

Bilemiyorum bu gitmeler nereye kadar
Nereye kadar gider ömrüm
Nerede biter hayatım senden uzaklarda
Yorgun düşlerim var şimdi elimde kalan
Birde yırtık bir resmin gözlerimde solan

Sensiz yok oluşların hüznündeyim
Doğmaz mı güneş senle hayallerime
Bitti mi artık ömrün son nefesindemiyim
Açmaz mı çiçekler son cemreninde toprağa düşmesiyle

Kırık dökük paramparça senli sözlerim
Bıraktığın yerde kaldı sana bakan gözlerim
Sel sağnak şimdi döktüğüm yaşlar damla değil
Çok korkuyorum bir daha gülmez mi gözlerim

Bundan sonrası sana kalmış ben söyledim söyleyeceğimi
Ya gelirsin senle kurduğum bu dünyama cennet olurum
Ya da sensizlikse yine kaderim cehennemdir yolum
Yaşatma gel ne olur yaz gününde kara kışları
Gel de senle doğsun güneş aşk sabahlarıma

Zindan karası geceleri yanıma alıpta gitmeyeyim
Paslı hançerler saplanmasın artık bedenime
Kendimden habersiz olmayayım yürümeyeyim meçhul düşlerime
Çaresiz kalmasın artık yüreğim
İstemeden de olsa gitmeyeyim senden çok uzaklara
Hadi gel ne olur hep senle kurduğum düşlerime...

Sedat Kesim