meşveret tutmuş bir kar iziyim ben
yüzünün rahvanı kesik yanına menteşeli
bir salkım söğüt ağıdı sarındığım iki büklüm
barbar sancılar kümesine düşmüş naçar kıvılcım
ziyası şuh bir fener vardı önümde, yüz mumluk
ve ilk kez bir şimşek çorbasına kaşık sokmuştum
melekler vardı kesin de
işte ben ilk kez görmüştüm!
işte ben, ilk yandığımda daha çok küçücüktüm!




bir hâle idi, beni savuran kör düşlere
zümrüdün rengi de anlatmaz tam
en demli kıraat tabirleri bile sığ gelir, bilirim
yetmez
tırmandığım kestane koyusu bulutlar da , eminim
kimse inanmaz desem
denizin en mavisi bile boğulurdu
lebaleb irislerin aksi tesirinde
hem, siz büyü nedir bilir misiniz!
yormayın beni boş yere!..






bir zaman tamburuydu s a âti m i durduran
kâh sel vurmuş bir kağıt tekne oldum
kâh kıskançlıklarla kudurtulan anonim bir serseri
ama minik bir ilerya gibi
belliydi yolum hep lebideryada
her defasında ıskalasam da
yönüm hep Asude, karnım hep aç olsa da!




şimdi desem, kimse inanmaz
bal yenir, acı anlatılır hani!
hatırlıyorum bir kasım oltasıydı
hava; güzden çalıntı, ve okul önlüklü
elinde bal renkli çantası olurdu muhakkak
o zamanki ballar da rüya gibi!
ve dünya da topacımdan daha yuvarlak!


kısık ateş fırlardı ve eritirdi iğreti bakışlar
kırmızı konçlu dudaklarını esrar sarardı
harmanyeri gibi uçuşurdu saçları rüzgâra
desem şaka sanırsınız şimdi
o bir papatyaydı
çünkü bir görürdün, bir daha aa!
inanın, birler kısaydı haftalar uzununa!
bense, sever adım bir eşkiyaydım
ve ölü yazılmıştım adamlık nüfusuna!





ve ne zaman çekti dünya karnını içine
ne zaman kandırdılar beni, büyüyorsun diye
anlamıştım ki; her eşyanın bir de biatı vardı!
ilk kez o zaman zihnime yer etmişti
bir şeye talip olmakla
ona sahip olmak aynı şey değildi
ve kahretsin, buna sevmek de dahildi!



bir hâle düşürmüştü beni bu hâl’e
ta o zamandan beri katığım işte, bu kor düşlere!
taa o z/amandan beri
bir od’un kömürüyüm işte!







ToprağınSesi




.