ellerim üsürken hic sizlamadi kinasiz tirnaklarim
sevda hasreti yanarken ates yumaklari avuclarim
geceler tutsak sönük sabahlara kar ciglari yollarim
uzaktin hep bana yasaktin hep bana özgür yetim sevdalarim

yas süzülür gözlerimde bulutsuz mevsim gibidir gözlerim
simsek cakilir sevinclerime iskencede kalinca mavi gülüslerim
egilmedi basim millenirken bedebim yargilanirken özgürlügüm
uzaktin hep bana yasaktin hep bana özgür yetim sevdalarim

her yerim kan icinde budandi dalim kurutuldu yesil bagim
rüzgarlar aldi beni sende savurdu yeller duman sardi dagim
cok korkuyorum unutulur diye bir gün ya silinirse anilarim
uzaktin hep bana yasaktin hep bana özgür yetim sevdalarim

sevmek nasil bir sey gardiyan bilirmisin nerden bileceksinki
eger ölürsem bu zindanlarin duvarlarinda inlesin suskun cigliklarim
yagmur damallariyla islak toprak bugusuna kaldigim hasretimsin
uzaksin hep bana yasaksin hep bana özgür yetim sevdalarim

hayalimdeki günesin rengi özgürlüge kamasirdi gözlerim
sirtima ranzalar batarken bile uykularimda güllerdi düslerim
hic insan cani yanarken gülermi dokunmadiki bana tüm acilar
bana güc veren direnisti bana güc veren uyanisti günesli yarinlar
yeniden dogmakti özgür yetim sevdalarim ben sizsiz siz bensiz
ölmek yada yasamak varmi ha söyle simdi özgür yetim sevdalarim

YAZAN ZEYNEP KANAT
TARIH 22.11.11