A krebi okşarım yumşak dokunuş
Akrebin kıskacı tenimi yarar
Ağu bedenimde ruhta yok oluş
Zerrem delik deşik ruhumda duvar

Ölümü bir zerre damlada göedüm
A ğu’lar beynimde hür dolaşıyor
Ben dünyamda açken kustum’böğürdüm
Kaderim yazıma bakıp şaşıyor

Dünyalar önümde küçüldü bitti
Alemler ötesi görünür oldu
Bir ışık demeti ferim eritti
Fezalar tükendi sürünür oldu

Yokluğu böylece kabul eyledim
Bedenmde meğer yığınla et miş
Bu kadar önemsiz besne bileydim
Bunca acı bana küçücük dertmiş

Koştum pencereye güneş yakında
Akrep gölgelerde sığınak arar
Karınca sürüsü sanki akında
İstilaya hazır gibi...dünyalar

Kapattım kapımı perdemi örttüm
Kopardı dünyamdan bir incecik cam
Kendim çoban oldum aklımı güttüm
Gülümsedi baktı sonsuzdan hocam

Bulunmazı bulmak bu kadar olur
Yıllardır izini sürüp durduğum
Nasip olur ise yitik bulunur
Hayalimde hayalini kurduğum

Uzatsam elimi dokunsam tene
Hınca hınç doluyken yerle gök yüzü
Yıldızlar kaybolsa kalsam simgeme
Ay görünse kucaklasam gündüzü

Mehtaba hasretim artsa çoğalsa
Yalvarsam yıldızlar geriye gelin
Bir başka alemde ruhumuz kalsa
Koca dünya hayattayım...benimsin