Saklı bahçelere diktim ben dertlerimi, kimsenin bilmediği.
Diğer bahçelere benzemezdi elbette
Geceleri dikilirdi fideler,
Hasretinden parçalanmış ellerimden akan kanla sulanırdı bahçem.
Gündüzleri sevmezdim; ne kadar acı versede geceler.
Aslında senden sonra sevemedim ben.

Loş ışıklı barların boş muhabbetlerinde tanıdım seni
Tek gerçeğin sen olduğunu bilmeden.
Aldanıp diğer insanlara duvarlar ördüm,
İmarı olduğum surların altında kalıcağımı bilmeden
Seni sorduklarında şimdi bana unuttum diyorum, ne kadarda basit çıkıyor dudaklarımdan yitirişim

Bazı tanıdık yüzler görüyorum senin buselerini taşıyan
Sıcak bir gülümsemeyle karşılıyorlar belkide; kaçıyorum.
Bazıları düşünceli, yarınından endişeli ilerliyor
Birçoğuda ceplerindeki parayla harcanıcak aşkın peşinde.

Bense koşaradım sensiz biçimde, gidiyorum Saklı bahçeme...

Umut İbrahim KAKLIK