"Gönül acıdıkça anlamını yitiriyor yaşam ..
Her zerresinde acı ..
Her zerresinde mutsuzluk. "

Acıyan yanlarımızdan bakıyoruz sadece hayata bir tek o pencereden.Oysa dönsek arkaya, sağımıza, solumuza gülmeye, mutlu olmaya, yaşam hevesiyle dolmaya ne çok sebep var.Evet demiş ya atalarımız neren acıyorsa canın ordadır diye... ama gerçekte duyumsayışta öyle olmamalı.Elbette ağlayacağız, elbette kanayacağız malesef yaşamın bize olumsuz bir getirisi buda kabullenmeliyiz tıpkı seviçlerimizi , gülüşlerimizi kabullendiğimiz gibi.Hem sonra ben inanmıyorum hiç bir şeyin sebepsiz olduğunu.Vardır yaradanca tüm olumsuzluklar da da kulu hayrına bir pay.O kulu için kötüyü yazmaz ki.Hem sonra kötünün, kötüsü beterin en beteri vardır.En kötü anımda bile şükür derim.Şükür.Bunu unutturacak başka birşey verme derim.Bu kadarla bıraktığı için şükrederim.

Kusura bakma arkadaşım fazla meşgul ettim sayfanı yine olur olmaz sulara daldım farkındayım ama şiirinizdi beni de bu kadar konuşturan bütün kabahati ona bulun lütfen.Bu kadar da duygu yüklü yazılmaz ki .Şaka bir yana.Gönülden tebriğimi bırakıyorum yüreğiniz sesinizin dizelere değmiş etkin vuruşlarına.

Esenlik dileğim ve sevgilerimle.