4
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
2425
Okunma

Karanlıktı geceydi
Mavisi vurulmuş gökyüzü altında
Sen, zamanımda ki hayra yorulmayan düş
Ben, zamansızlığın içine bir düşüş.
Yetmedi mum ışığı
Yetmedi deniz fenerleri düşümü aydınlatmaya
Dökülüyor gecenin gözyaşları dizelere
Şimdi ay çatlamalı...
Karanlıktı geceydi
Gökyüzü soğudu, deniz üşüdü
Zifiri kuşandı martılar, gözlerinde yağmur
Mevsim hazan, yaprak dökümü
Yürekte acı ağıt, ruh dersen bel bükümü...
Her cümlende devrildi aşk denen kavram
Tutamadım ellerimde yaşanan anları
Ve şimdi tüm anılarımın birbiriyle akran acıları...
Zeynep A. EDİRNE