MEZAR TAŞINDA ’’ ENE’L AŞK ’’ YAZIYORDU.


Hava soğuk, ayaz mı desem ayaz.
Çıktı mezarından, rengi bembeyaz.
Baktı ki ne uyarı ne de bir ikaz.
Oturdu mezar taşına bir zombi.

Uzun yoldan gelmiş idi yorgundu.
Birşeylere bozuk, hayli kırgındı.
Belli ki o da birine vurgundu.
Hayret etti göz yaşına bir zombi.


Kaportası bozuk, dağılmış kaput.
Üzerinde yırtık pırtık bir çaput.
Kim onu kabrinden eylemişti şut?
Şaştı Allah’ın işine bir zombi.


Çanlar çalıyordu dan dan dan dan .
Sesler geliyordu, her bir tarafdan .
Sesler berraklaştı. Diyordu : Candan.
Yoruldu düşüne düşüne bir zombi.


Neydi bu ses? Acaba Candan kimdi?
Her kim ise nerede idi şimdi?
Hatırlamak için gözünü yumdu.
Düşündü kaşına kaşına bir zombi?

Cevap bulamamak gitti arına.
Boşver dedi, kalsın artık yarına.
Döndü yine boş kalan mezarına.
Daldı nârın âtaşına bir zombi.