İki bin yedi yılı, otuz temmuz, saat on iki otuz’du
Deprem oldu sanki on iki otuzda hayat durdu
Olası deprem gibi bizi çok kötü vurdu.
İşimizle ilgili ticari kayıtlarımız silinmiş,
Tüm alacaklarımız ve geleceğimiz’de silinmişti
Borçlu olanlardan kimi ödemeyin bilgisayarları silindi derdi
Bu kötülüğü yapanlar Allahın dan bulsun dedik
Fkat Allahın kulun’dan bu kötülüğü biz bulmuştuk
Üzerimize işimiz çok kötü yıkılmıştı
O günden bu güne yıkıntıdan çıkamıyor
Yetmiyor çabamız kurtulmaya çalışıyoruz
Ağır olan yıkıntıdan bir türlü kurtulamıyoruz
Yıkıntının altından içeriden dışarıya bağırıyorum.
Orda kimse varmı, sesimimizi duyan varmı diyorum,
Sesleniyorum yıkıntılar arasından, dışarıdan çıt çıkmıyor
Hissediyorum kazma seslerini duyuyorum
Dedikodumuzu yapanları mezarımızı kazanları biliyorum
Etrafımızdan kaçar gibi giden iyi gün dostlarımızı
Arayıp sormayan uzaklaşan eş dost ve akrabalarımız
Uğraşıyoruz ama hala çok zor başaramıyoruz
Dışarıdan umudumuzu kestik içeriden çabalıyoruz
Bakıyorum bu zorluklarda nefes almaya çalışıyoruz
Daha ölmedik yaşıyoruz,
Çıkmayan candan ümit kesilmez diyor
Çabalıyor çalışıyor genede bekliyoruz...