Şu biçare gönlümde, bende kalp taşıyorum
Adım Leyla’ya çıktı, ümitlerimi yıkma
Sensin canda her nefes, bir seni yaşıyorum
Hasretimi dinlerken ne olur benden bıkma

Hayâl iklimlerinde, muhayyâlem şaşıyor
Izdırap çemberine, gömülmüş tek ölüyüm
Gözden uzak olsan da, gönlüm dağlar aşıyor
Sevdan vurdu kalbimi, sanki Sina çölüyüm

Düştüm girdâp içine, yankılanan ses değil
Duyarsan çığlığımı tut ellerimden kaldır
Sinemi yakan aşkın, geçici heves değil
Sanma ki yazdıklarım çok eski bir masaldır

Ne gelen var, ne giden, ne de halimi soran
Bekliyorum yolunu gelip bassan bağrına
Özlemim şaha kalktı, esiyor deli boran
Gel! Çağrıma kulak ver belki çıkmam yarına

Ömür sona yaklaştı, bağrımdaki ah-u zâr
Kaçmak istediğim yer dağ mı yoksa ova mı?
Anladım anlatamam çekilecek çilem var
Toprak altına kurdum özlediğim yuvamı

Âsûde’ce aşkımı yalnızca sen bilensin
Seni sensiz yaşarken, ruhum alev saçıyor
Bendeki saklı aşkın mızrak gibi bilensin
Aklım firar ederken, gölgem benden kaçıyor

Fatma Pınarbaşı