karanliklar diyarinin tahtsiz kralicesiyim
ay ve yildizlar benden sorulur
günesi seven,isiga kendini esir veren gelmesin ülkeme kapidan kovulur

kaybolmus yüzler,hatri gecmeyen mimikler
gölgelerdir en sevdigim dostlarim
görünmeyen gözler ülkemin sinirlarini bekci gibi bekler

savas acdim bana hayati hatirlatan bütün renklere
ne pembeyi severim,nede yesili
emir verdim karanliklara,bundan sonra siyahlar benim ülkemin tek veziri

sesler kesildi ,hareketler hakim karanliklar ülkemin sokaklarina
lambalar yanmiyor ayin isigi yildizlari gecelambasi gibi aydinlatiyor
sinir krizlerine girmis günes,aydan beni deliler gibi kiskaniyor

söyleyin o vefasizlara artik beni unutsunlar
beklemesinler beni,istemem özlemesinler
sevmesinler beni istemiyorum sevmesinler
sakin ha sakin karanliklardayim diye gölgelerin arasina karisipda yanima gelmesinler