Bana seni seviyorum derken
Beni değil içimdeki seni sevmişsin
Gözlerimin içinde kaybolurken
Gözlerimi değil hep, kendini görmüşsün

Her bakışında dalardın uzaklara
Anlam veremezdim, bana bakışlarına
Bakışlarındaki gizem
Benim sonumu hazırlarmış meğer
Nerden? Bilir seven

Sensiz yaşayamam ölürüm derdin
Ben ‘siz yaşarsın artık içindeki beni öldürdün!
Seni sevmek diri, diri mezara girmekmiş!
O an anlamadım, ayrılık soğuktu tadamadım
Her şey bitince aşk acısıyla yandım

Ve sonra uyandım...

Başladı inceden sancılar
Ardından tarifsiz acılar
Başladı nöbetler kalbimde
Gözyaşlarım süzüldü yüzüme

Sensiz zaman geçmek bilmedi
Geceler hiç geçmedi
Seni fısıldıyordu her şey sanki!
Ne olduğunu anlayamadım
Çünkü! Bittiğine hiç inanmadım
Ya da inanmak istemedim

Yıkıldı param parça oldu, yüreğim
Artık sen yoktu, yitikti düşlerim
Kocaman Aşk’ı
Sadece bir kelime tamamladı
Bitti dedin ve çekip gittin
Hoşça kal bile diyemedin

Aşk’ımızın özü...

Seni tanımam, fazla zamanımı almadı
Ama unutmam koca ömrümü (Ç)aldı
Ahım hep ensende!
Seninle hesabım bitmedi, mahşerde!

14.11.11 - Lokman Bekler