Karanfil sokak ıssız, hiç olmadığı kadar sessiz
Ruhum dolanıyor öyle sarhoşçasına
Kediler garip çığlıklar atıyor arkamdan
Yankılanıyor sesler kulaklarımı çınlatırcasına..
Ankara’da herşey isyan ediyor
Sanki anlamış konur sokak ayrıldığımızı
En soğuk rüzgarını yüzüme yüzüme çarpıyor
Beddua edercesine keman sesleri yükseliyor gri binalardan
İçimi derinden cızlatıyor..
Sanki bir mahşer günündeyim
Toplanmış herkes bir kişinin etrafına
Merak bu ya gittim kalabalıkların ortasına
Sanki beni anlatıyor ağız mızıkası çalan kimsesiz çocuk
Elleri kasımda soğuktan donmuş yine çalıyor, beni ağlatırcasına...
Herşey seni hatırlatıyor bana bu koca Ankara’da
Sukûneti sağlamak zor zihnim bulanıyor
Sesin duyuluyor uzaklardan ruhum gidiyor koşarcasına
Dermansız ayaklarım ise ardından bakıyor
Yürek yeter feryatları ediyor
Dön diyor insafsız kadın dön
Sen bu bedene büyük katliamlar yaptın..