Belki istemeyerek üzdün, çok kırdın beni,
Avutmak için dönüp su serpersin yaraya,
Üzüldün inkâr ettin o söylediklerini,
Ama güvenim bitti, şüphe girdi araya.

Yüzüne söylemedim üzülmeyesin diye,
Artık kararı verdim bu aşkı bitirmeye,
Uğraşıyorum şimdi sayfaları silmeye,
Fakat elim varmıyor, nasıl koysam sıraya?

Hazin hazin düşündüm onca uzun yılları,
Çıkış yeri aradım, denedim çok yolları,
Çaresiz bir kuş gibi çok dolandım dalları,
Efkâr dolu bir gemi oldum, vurdum karaya.

Atsam atamıyorum, yüreğimde bir hüzün,
Yatsam yatamıyorum, gözlerimde gündüzün,
Tutsam tutamıyorum, bitirdi beni sözün,
Bitirdiğin güveni taşıyamam buraya.

Sevda çiçeklerinden kokular sürünsen de,
Dilinle cemalinle meleğe bürünsen de,
Bana deli divane aşk dolu görünsen de,
Bitti o ağırlığın, kendin düştün daraya.

Bütün acılarımı toplayıp karacağım,
Yüreğimin içine tuzlayıp saracağım,
Seni silmiş unutmuş gibi hep duracağım,
Aşkından ölsem bile daha gelmem oraya.

Birbirimize öyle bir sevgiyle koşardık,
Taşan iki sel gibi bendimizi aşardık,
İki gönül diyarı bir cennette yaşardık,
Bakabilirsen dön bak, o yıktığın saraya.