Baharın bu güzel ayında
Duyguların depreşiminde
Yeşilin tonunda
Meşede, ardıçta, kayında
Aşkla biten her cümlenin sonunda
Sen varsın…

On ikiden vurdu beni
On yedilik yüreğin.
Ayaklarımın serseri adımında
Mesafesiz kaldım sana değin.
Şimdi en güzel duyguların tadımında
Sen varsın…

On yedi yaşım
Hayat arkadaşım
İmkansızlığı imkan eden,
Gözlerimin içine baktığında
Saatleri an eden,
Abıhayat olup
Ölü bedenime aktığında,
Çirkefliğe isyan eden
Asiliğimde
Sen varsın…

Birbiri ardına
Son buluyor elemlerim.
Sabaha umutla
Uyanabiliyorum.
Aklımı kemiren ikilemlerim
Hafakanlarım terk ediyor beni
Yediğim aşa, içtiğim suya
Kanabiliyorum.
Doğan güneşin ilk ışıklarında
Sen varsın…

En güzel renklerin
Şiir olup duvarlara yazılan
Boyalarında,
En güzel nakışları işleyen
Genç kızların
Oyalarında
Sen varsın…

Öğle sonrası
Tatlı uykuların rüyalarında
Ezilen çocuk yüreklerinin
Hayal dünyalarında
Sen varsın…

Siliyorum tüm sevgileri
Kalbimin kapısına kilit vurdum.
İsmin heceleniyor titrek sesimde
Sensin benim yerim yurdum.
Nihayet son nefesimde
Gelip kapına durdum.
Aç kapıyı!
Baştan ayağa
Ben varım
Sen varsın…

30 Nisan 2005

Ömer Bolat