2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
701
Okunma
Kızdım bu gece karanlığa
uykumu böldüm uyandım
Gözümün birini kapatıp
diğeri ile o gözümü seyrettim.
nasıl baktığını gördüm
ağlayışını izledim çaresizliğinde
bazen kararır gibi oluyor
siz perdeleri geliyordu önüne
çok hareketliydi dengesiz.
bu kez bu gözümü kapattım
diğeri ile onu izledim.
yeniydi henüz alışılmışlığı
sanki üzüntülere
masumiyeti okunuyordu
iri yapılı kocaman bebeğinden
bakışları dik ve kararlı
yüzüne yansıyabiliyordu mutluluğu.
hüznün arasıra gezindiği
belli oluyordu ürkekliğinden
sonra iki gözümüde açtım
hayata böyle bakmak güzeldi
kimsenin alacağı yoktu
bir diğer gözden
pişman değilim şimdi ben
uykularımı böldüğümden......
.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz